Peru dag 22

De beloning zou er dan vandaag dan eindelijk komen. Het was 20 minuten lopen naar een verzamelpunt waar de hekken can Machu Picchu om 5 uur zouden openen. We stonden helemaal vooraan! Één van de Spanjaarden had ook last van zijn been en besloot met de bus te gaan. Ik heb heel even getwijfeld of ik wel zou gaan lopen naar Machu Picchu omdat het 2000 tredes waren voordat je echt boven was. Die twijfel was snel weg want ik moest het afmaken. De tocht naar boven was loodzwaar. We zweetten (met name ik) als een otter. Hoewel we bij het verzamelpunt vooraan stonden hielden we dit niet vol. Desalniettemin waren we bij de eerste 75-100 die naar binnen konden. Later op de dag liepen er duizenden en duizenden mensen rond. Nadat we naar binnen waren gegaan kwamen we op het uitkijkpunt waar de klassieke overzichtsfoto van Machu Picchu gemaakt kunnen worden. Het was overweldigend. Zo mooi! De gids vertelde een hele hoop over de inca's. Wat waren ze in die tijd slim zeg! Heel knap. Bij de heftig aardbeving in 1950 was half Cusco platgegaan maar waten de Inca muren overeind gebleven. Ze waren erop berekend! We hadden ook een extra ticket gekocht voor Machu Picchu mountain. We wisten echter niet dat wij daar naar tussen 07:00-08:00 naar binnen moesten gaan om aan de beklimming te beginnen. Om 07:50 zei de gids dat we moesten gaan. Niet te doen want we moesten dat hele park door en opnieuw in de rij. Timeslot gemist, vet balen! We zijn nog wel naar de Sungate geweest. Prachtig uitzicht. Behoorlijk moe hebben we op een muurtje gezeten en hebben we gewoon zitten kijken. Heerlijk. We zijn nog door de ruïnes geweest en besloten toen om de 2000 tredes weer naar beneden te nemen. Met mijn knie was dat nog een behoorlijke uitdaging. We kwamen doodmoe aan in het dorpje en hebben onszelf toen getrakteerd op een groot, ijskoud biertje en o.a. nacho's meg quacamole. Intens genieten. Het allerleukste was misschien nog wel dat we onze groepen zagen aan komen lopen terwijl we daar zaten. Ze kwamen allemaal even langs en de gids en de Zweed gaven een high five. Supergrappig. We gingen onze spullen in het hotel halen om vervolgens de trein naar Cusco te pakken, daar waren de Brazilianen ook nog. Het feest was compleet. De treinreis van een kleine twee uur was prima. Daar moesten we overstappen op een busje voor het laatste stuk naar Cusco. Wat een vreselijke rit was dat.. we hadden een kamikaze chauffeur. Allebei strompelend kwamen we bij het hostel aan. Intens moe na 75 kilometer maar ongelooflijk voldaan. Wat een ervaring.