Peru dag 7

Via het hostel hadden we de transfer naar Huacachina geregeld. Om 11u zou het busje er zijn. Inmiddels weten we dat de Peruanen het niet zo nauw nemen met de tijd. 's Ochtends hebben we broodjes gekocht bij het plaatselijke supermarktje en hebben deze opgegeten bij het hostel. In afwachting van het busje hebben we zitten kaarten. De rit van Paracas naar Huacachina duurde ongeveer anderhalf uur en vloog voorbij. Het binnenrijden van Huacachina was fantastisch. Je moet het voor je zien als één grote woestijn en plotseling ligt daar tussen al die enorme duinen een schattig, klein dorpje. Huacachina leunt extreem op het toerisme. Iedereen probeert je een taxi in te krijgen of met de sandbuggies op stap te laten gaan. Wij hadden op aanraden van Linda's collega geboekt bij hostel Bananas. Een van de betere die ook niet de hele nacht doorgaat als feesthostel. Wel een stukje duurder maar daar kregen we een heerlijke kamer voor met mooie badkamer! Het liefst wilde we hier twee nachten blijven maar dat kon niet in die kamer. Wel op een slaapzaal.. no way. We konden niet meteen op onze kamer en hebben eerst een tonijnsandwich gegeten waarna we het dorpje zijn gaan verkennen. Bij ons verblijf zat de sandbuggytour met sandboarden inbegrepen. Om 16u30 werden we opgehaald. Met een groep van 9 gingen we de duinen in. Het was een fantastische rit over de heuvels. Superspectaculair! We hebben dit gevoel geprobeerd vast te leggen met foto's en filmpjes. Daarna mochten we als toetje sandboarden (eigenlijk gewoon snowboarden). Omdat ik als eerste mijn bord omhad mocht ik meteen naar beneden. Binnen een meter al vol onderuit natuurlijk. Bij de derde afdaling ging het al stukken beter en kon ik bijna helemaal blijven staan. Als laatste mochten we van de hoogste heuvel die ze hadden met onze buik op het bord naar beneden. Omdat het zo hoog was wilde niemand als eerste. Toen heb ik mij aangeboden. Wat ontzettend gaaf! Helaas was het weer voorbij en moesten we terug. Compleet onder het zand zijn we onder de douche gesprongen. Eerder die dag wilde we al pinnen omdat we het hostel al contant moesten betalen. Je kon namelijk alleen met visa betalen. Helaas werkte al onze vijf passen niet op de enige pinautomaat die het dorp had. Toen tijdens het avondeten de stroom uitviel was het feest compleet. Nu konden we ook het eten niet meer betalen met de creditcard. We konden de helft betalen met contanten. Nadat we plechtig beloofd hadden de volgende dag het resterende bedrag te zullen betalen mochten we weg.